ഒരു ഗ്രാമത്തിലാണ് ഞാൻ ചെന്നുപെട്ടത്. അവിടെ എനിക്ക് പരിചയക്കാരൊന്നുമില്ല. ഞാൻ ഒരു ചെറിയ മുറി സംഘടിപ്പിച്ചു. ഒരു വീടായിരുന്നു , അത്. വീട്ടിലെ ഒരു മുറി എനിക്കായി അവർ ഒഴിഞ്ഞു തന്നു. വാടക നിസ്സാരതുക. ഭക്ഷണം എങ്ങനെ വേണമെങ്കിലും ആവാം. പുറത്തു നിന്നും കഴിക്കാം. അല്ലെങ്കിൽ സ്വയം തയാറാക്കി കഴിക്കാം. പുറത്തുപോയി കഴിക്കണമെങ്കിൽ ഒരു വീട്ടിൽ നിന്നാവാം. അവിടെ ഉച്ച ഭക്ഷണം വേണമെങ്കിൽ രാത്രീ ഭക്ഷണവും കിട്ടും . അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഹോട്ടലിൽ പോകണം. അങ്ങനെ ഞാൻ ചിലപ്പോഴൊക്കെ സ്വയം ആഹാരം തയാറാക്കിയും ചിലപ്പോഴൊക്കെ പുറത്തുനിന്നും കഴിച്ചും കഴിഞ്ഞുകൂടുന്നു.
നഗരത്തിലെ വിഷയങ്ങളല്ല , ഗ്രാമങ്ങളിലെ സംസാര വിഷയങ്ങൾ. വെറ്റിലയുടെ വില. ഇടനിലക്കാരുടെ ചൂഷണം. ഏത്തക്കായുടെ വില. ഇങ്ങനെ അവർ കൃഷിചെയ്തുണ്ടാക്കുന്ന വിഭവങ്ങളുടെ വിലയും ഇടനിലക്കാരുടെ ചൂഷണവും മാത്രമാണ് ഗ്രാമങ്ങളിലെ സംഭാഷണ വിഷയങ്ങൾ. ഗ്രാമങ്ങളിലെ രാഷ്ട്രീയ ചർച്ചകൾ പോലും വ്യത്യസ്തമാണ്.അരിയുടെ വിലയും തേങ്ങയുടെ വിലയുമാണ് ഗ്രാമങ്ങളിലെ രാഷ്ട്രീയ ചർച്ചകളിൽ നിറയുക, സവാള വില കിലോക്ക് നൂറു രൂപയായിരുന്നത് പത്തുരൂപയായി കുറഞ്ഞാൽ കോങ്ക്രസ് അതെ കുറിച്ച് മിണ്ടില്ല. മോദിജി എന്തിനു ജപ്പാനിൽ പോയി? മോദിജി എന്തിനു സൂട്ട് ധരിച്ചു? മോദിജി എന്തുകൊണ്ട് ഖദർ ധരിക്കുന്നില്ല ? ഇതൊക്കെ ആവും കോങ്ക്രസ് ജനങ്ങളോട് ചോദിക്കുന്നത്. നിത്യോപയോഗ സാധനങ്ങളുടെ വില കുറയുന്നത് ജനശ്രദ്ധയിൽ വരാതിരിക്കാൻ മറ്റു വിഷയങ്ങളുയർത്തും അവർ. പിന്നൊരു ഗുണമുണ്ട്. ആരെന്ത് പറഞ്ഞാലും ഒരു പ്രതികരണവും ജനങ്ങളിൽ നിന്നുണ്ടാവില്ല. ആരെയും അവർ പിണക്കില്ല. ആരെന്ത് പറഞ്ഞാലും മിണ്ടാതിരുന്നു കേട്ടോളും
ഇപ്പോൾ തന്നെ കണ്ടില്ലേ ? രാഹുൽ അഴിമതി അഴിമതി എന്നോരിയിടുന്നു . കഴിഞ്ഞ പത്തുവർഷക്കാലം നാമത് കേട്ടതാണ്. അഴിമതി മാത്രമാണ് കഴിഞ്ഞ പത്തുവർഷമായി ഇവിടെ നടന്നത്. അന്നൊന്നും മിണ്ടാതിരുന്ന രാഹുൽ ഇപ്പോൾ അഴിമതിയെന്ന് പറഞ്ഞു ഓടിനടക്കുന്നു.എന്താ അഴിമതി? ഏതോ കടലാസ് തുണ്ടിൽ മോദിജിയെന്നു വിചാരിക്കാവുന്ന പരാമർശം ഉണ്ട് പോൽ. രാഹുൽ പറഞ്ഞത് ഏറ്റത് കോങ്ക്രസിൻറെ നേതാവ് ഷീലാ ദീക്ഷിതിനാണ്. ഒരു വെടിക്ക് രണ്ടുപക്ഷി എന്നുദ്ദേശിച്ചു വെടി വെച്ചതാണോ , രാഹുൽ ? കോങ്ക്രസല്ലേ , സാദ്ധ്യതയുണ്ട്
ഞാനാകെ വിഷമിച്ചു പോയി. അവിടെ ഗ്ലോബൽ പൊളിറ്റിക്സും നാഷണൽ പൊളിറ്റിക്സുമില്ല. വിലനിലവാരമേയുള്ളൂ . അതെകുറിച്ചു എനിക്കൊന്നുമറിയില്ല. എനിക്കറിയാവുന്ന കാര്യങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യാൻ അവിടെയാരെയും കിട്ടില്ല.
അങ്ങനെ വിരസമായ ജീവിതത്തിനിടയിൽ ഒരു ദിവസം ഗ്രാമീണ വായനശാലയിൽ ഒരു ചെക്കൻ തനിച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടു. നല്ല സൂപ്പർ. പരിചയപ്പെടാൻ വേണ്ടി പത്രം വായിക്കാനെന്ന ഭാവത്തിൽ ഞാനവിടെ കയറി. അവൻ മൈൻഡ് ചെയ്തില്ല. കുറെ നേരം പത്രം വായിച്ചു. എന്നിട്ട് അവൻ വായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന പത്രത്തിന് കൈ നീട്ടി. അവനത് തന്നു. എൻറെ കയ്യിലിരുന്ന പത്രം നീട്ടിയിട്ട് അവനത്തിലേക്കൊന്നു നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ നടന്നകന്നു. അവൻ പൊയ്ക്കഴിഞ്ഞിട്ടെന്തു പത്രവായന? ഞാനാ പത്രം അവിടെയിട്ടിട്ടു സ്ഥലം കാലിയാക്കി. അടുത്ത ദിവസവും അടുത്ത ദിവസവും അങ്ങനെ ഞാനും ഒരു സ്ഥിരം പത്ര വായനക്കാരനായി . പത്രം വായിക്കാമെന്നല്ലാതെ, അവനുമായി സൗഹൃദമെന്നത് വെറുമൊരു വ്യാമോഹമായി അവശേഷിച്ചു.
ഒരു ദിവസം അവൻ ഇങ്ങോട്ടു സംസാരിച്ചു. അപ്രതീക്ഷിതമായിരുന്നു അത്. അവൻറെ കയ്യിൽ ഒട്ടിച്ച ഒരു കവർ ഉണ്ട്. അത് രജിസ്റ്റേർഡ് ആയി അന്ന് പോസ്റ്റ് ചെയ്യണം. ചെല്ലാൻ അടച്ചു. എല്ലാം കംപ്ലീറ്റ് ചെയ്തു. ഇനി രജിസ്റ്റേർഡ് ആയി പോസ്റ്റ് ചെയ്യണം. അതില്ല കയ്യിൽ. ഇന്നയച്ചില്ലെങ്കിൽ ചിലവാക്കിയ കാശ് അത്രയും നഷ്ടമാവും. ഒരവസരവും നഷ്ടമാവും. പിന്നെ അടുത്ത അവസരത്തിനായുള്ള കാത്തിരിപ്പ്. പണനഷ്ടം. സമയനഷ്ടം. ഇതൊഴിവാക്കാൻ മാനനഷ്ടം വന്നാലും സാരമില്ലെന്നവൻ കരുതി. അവനത് രജിസ്റ്റേർഡ് പോസ്റ്റ് ആയി അയക്കാൻ പണം വേണം. രണ്ടുമൂന്നു ദിവസിക്കകം തിരികെ തരാം, അവൻ പറഞ്ഞു.
"കാശുണ്ട് റൂമിലാ, നീ വാ. എടുത്ത് തരാം "
അവൻ എന്നോടൊപ്പം വന്നു
പോകുന്ന വഴി ചായക്കടയിൽ കയറി. ഓരോ ചായ കുടിച്ചിട്ട് പോകാം. പിന്നല്ലെങ്കിൽ അതിനായി വീണ്ടും ഇങ്ങോട്ടു വരണ്ടേ ?
അവൻ സമ്മതിച്ചു
അങ്ങനെ ചായകുടിക്കാൻ കയറി. ദോശയും ചായയും പറഞ്ഞു
"ചായ മതി ദോശ വേണ്ട," അവൻ പറഞ്ഞു
"ഒരു ദോശ തിന്നെന്ന് കരുതി ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല " ഞാൻ പറഞ്ഞു
അങ്ങനെ ഞങ്ങളൊന്നിച്ച് ദോശയും ചായയും കഴിച്ചു
ഞങ്ങളൊരുമിച്ചു എൻറെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു
ഞാൻ കാശ് എടുത്തു കൊടുത്തു
അവൻ ചിരിച്ചു
ആദ്യത്തെ ചിരി
ഹൃദ്യമായ ചിരി
ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ ഞാനാഗ്രഹിച്ചു
എടുത്തില്ല
അവൻ പോയി
പിന്നെല്ലാ ദിവസവും ഞങ്ങൾ രാവിലെ ഒരുമിച്ചു പത്രം വായിച്ചു
വാർത്തകൾ ചർച്ചക്ക് വിധേയമാക്കി
ഒരാഴ്ച്ചക്ക് ശേഷം അവനെ കാണാതെയായി
എവിടെ പോയെന്നറിയില്ല
എന്ത് സംഭവിച്ചെന്നറിയില്ല
ആരോട് ചോദിച്ചാൽ വിവരമറിയാമെന്നുമറിയില്ല
ഏതായാലും ഞാനാരോടും അന്വേഷിച്ചില്ല
മൂന്നാലാഴ്ചകൾക്ക് ശേഷം രാവിലെ ആരോ വാതിലിൽ തട്ടി
ഞാൻ വാതിൽ തുറന്നു
അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് , തരാനുള്ള പണവും നീട്ടിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കുന്നു
"അത് നിൻറെ കയ്യിലിരിക്കട്ടെ. നിനക്ക് ജോലികിട്ടിയിട്ട് തന്നാൽ മതി "
അവൻ നിർബന്ധിച്ചു. ഞാൻ വാങ്ങിയില്ല.
"ആവശ്യം വന്നാൽ വാങ്ങിക്കൊള്ളാം "
"ആവശ്യം വന്നാൽ ചോദിച്ചോളൂ , തരാം "
അങ്ങനെ ഒരു സ്റ്റാൾമേറ്റ്
പിന്നെ അവനത് പോക്കറ്റിൽ വെച്ചു
"കടം വാങ്ങിയതാ, തിരികെ കൊടുത്തേക്കാം "
"കൊടുത്തേക്ക്. നിനക്ക് ആവശ്യം വന്നാൽ ചോദിക്കാൻ മടിക്കേണ്ട . പിന്നെ നമ്മൾ തമ്മിലുള്ള ഈ കരാർ ആരും അറിയേണ്ട "
അവൻ അകത്ത് കയറിയിരുന്നു
ഞങ്ങളൊരുമിച്ചു വായനശാലയിൽ പോയി
ഞങ്ങളൊരുമിച്ചു ചായക്കടയിൽ പോയി
അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ സുഹൃത്തുക്കളായി
88
ഒരു ദിവസം അവനെന്നോട് ഒരാഗ്രഹം പറഞ്ഞു
അടുത്ത ദിവസം നഗരത്തിൽ പോയി ഒരു സിനിമ കാണണം
ഞങ്ങൾ ഫസ്റ്റ് ഷോ കാണാൻ തീരുമാനിച്ചു
അവൻ നേരത്തേ എത്തി
ഞങ്ങൾ അഞ്ചരയുടെ ബസിൽ നഗരത്തിലേക്ക് പോയി
ഞങ്ങൾ സിനിമ കണ്ടു
തിരികെ വരാൻ ബസുണ്ടായിരുന്നില്ല
ഓട്ടോയിൽ തിരികെ വന്നു
ഞാൻ കരുതിയത് അവൻ അവൻറെ വീട്ടിൽ പോകുമെന്നാണ്
അവനെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടുവിടാമെന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞു
അപ്പോഴാണ് അവൻ പറയുന്നത്
അവൻറെ വീട്ടിൽ ആരുമില്ലെന്ന്
അവൻ തനിച്ചാണെന്ന്
എങ്കിൽ ഞാൻ കൂടി അന്ന് അവൻറെ വീട്ടിൽ താമസിക്കാമെന്ന് ഞാൻ
അവനത് സന്തോഷമായി
എ ഗേ ഈസ് ഓൾവെയ്സ് എ ഗേ
ഒരു സ്വവർഗാനുരാഗി എല്ലായ്പ്പോഴും ഒരു സ്വവർഗാനുരാഗിയായിരിക്കും
അല്ലെങ്കിൽ അത്രയും കാലം തികച്ചും മാന്യമായി പെരുമാറിയ ഞാൻ
പെട്ടെന്ന് ആ രാത്രിയിൽ
അവനെന്നെ വിശ്വസിച്ചു കൂട്ടിനു വിളിച്ചുകൊണ്ടുപോയതാണെന്നോർമ്മിക്കണം
88
ഞങ്ങൾ അവൻറെ വീട്ടിൽ ചെന്നു
നഗരത്തിൽ നിന്നും ഭക്ഷണം കഴിച്ചിരുന്നു
ഞങ്ങൾ അവൻറെ മുറിയിൽ
അവൻറെ കിടക്കയിൽ
ഒരു പുതപ്പിനുള്ളിൽ
ഉറങ്ങാൻ കിടന്നു
അവനൊരു സൂപ്പർ ചരക്കാണെന്നും
ഇന്നൊത്തില്ലെങ്കിൽ ഒരു പക്ഷെ ഇനിയൊരിക്കലും അവസരം കിട്ടില്ലെന്ന് വരാമെന്നും ഞാൻ ചിന്തിച്ചു
ഞാനവനെ പുണർന്നു
എൻറെ വിരലുകൾ അവൻറെ ശരീരത്തിലൂടെ ഇഴഞ്ഞു
അവൻറെ ശരീരം മരവിച്ചു
അവൻ ഉറങ്ങിയതുപോലെ കിടന്നു
ഞാനത് ചെയ്തു
അടുത്ത പ്രഭാതത്തിൽ ഞാനുണരുമ്പോൾ അവനടുത്തില്ലായിരുന്നു . ഞാൻ അവനെ തേടിപ്പിടിച്ചു . ഒരു അവധി ദിവസം , അതും ഞാനും അവനും തനിച്ചൊരു വീട്ടിലായിരിക്കുമ്പോൾ , അവനെ സ്വതന്ത്രനായി വിടാനെനിക്ക് കഴിയില്ലായിരുന്നു.
"ആരെങ്കിലും വരും. ആരെങ്കിലും കാണും " അവൻ പ്രതിഷേധിച്ചെങ്കിലും , അവൻ വഴങ്ങി. അവൻറെ നാണം മാറി. അവൻ മിടുക്കനായി. "ചേട്ടാ ആരും അറിയരുത് " അവൻ പറയും.
മൂന്നു വർഷങ്ങൾ നീണ്ട ഒരു ബന്ധത്തിൻറെ തുടക്കമായിരുന്നു അത് .
നഗരത്തിലെ വിഷയങ്ങളല്ല , ഗ്രാമങ്ങളിലെ സംസാര വിഷയങ്ങൾ. വെറ്റിലയുടെ വില. ഇടനിലക്കാരുടെ ചൂഷണം. ഏത്തക്കായുടെ വില. ഇങ്ങനെ അവർ കൃഷിചെയ്തുണ്ടാക്കുന്ന വിഭവങ്ങളുടെ വിലയും ഇടനിലക്കാരുടെ ചൂഷണവും മാത്രമാണ് ഗ്രാമങ്ങളിലെ സംഭാഷണ വിഷയങ്ങൾ. ഗ്രാമങ്ങളിലെ രാഷ്ട്രീയ ചർച്ചകൾ പോലും വ്യത്യസ്തമാണ്.അരിയുടെ വിലയും തേങ്ങയുടെ വിലയുമാണ് ഗ്രാമങ്ങളിലെ രാഷ്ട്രീയ ചർച്ചകളിൽ നിറയുക, സവാള വില കിലോക്ക് നൂറു രൂപയായിരുന്നത് പത്തുരൂപയായി കുറഞ്ഞാൽ കോങ്ക്രസ് അതെ കുറിച്ച് മിണ്ടില്ല. മോദിജി എന്തിനു ജപ്പാനിൽ പോയി? മോദിജി എന്തിനു സൂട്ട് ധരിച്ചു? മോദിജി എന്തുകൊണ്ട് ഖദർ ധരിക്കുന്നില്ല ? ഇതൊക്കെ ആവും കോങ്ക്രസ് ജനങ്ങളോട് ചോദിക്കുന്നത്. നിത്യോപയോഗ സാധനങ്ങളുടെ വില കുറയുന്നത് ജനശ്രദ്ധയിൽ വരാതിരിക്കാൻ മറ്റു വിഷയങ്ങളുയർത്തും അവർ. പിന്നൊരു ഗുണമുണ്ട്. ആരെന്ത് പറഞ്ഞാലും ഒരു പ്രതികരണവും ജനങ്ങളിൽ നിന്നുണ്ടാവില്ല. ആരെയും അവർ പിണക്കില്ല. ആരെന്ത് പറഞ്ഞാലും മിണ്ടാതിരുന്നു കേട്ടോളും
ഇപ്പോൾ തന്നെ കണ്ടില്ലേ ? രാഹുൽ അഴിമതി അഴിമതി എന്നോരിയിടുന്നു . കഴിഞ്ഞ പത്തുവർഷക്കാലം നാമത് കേട്ടതാണ്. അഴിമതി മാത്രമാണ് കഴിഞ്ഞ പത്തുവർഷമായി ഇവിടെ നടന്നത്. അന്നൊന്നും മിണ്ടാതിരുന്ന രാഹുൽ ഇപ്പോൾ അഴിമതിയെന്ന് പറഞ്ഞു ഓടിനടക്കുന്നു.എന്താ അഴിമതി? ഏതോ കടലാസ് തുണ്ടിൽ മോദിജിയെന്നു വിചാരിക്കാവുന്ന പരാമർശം ഉണ്ട് പോൽ. രാഹുൽ പറഞ്ഞത് ഏറ്റത് കോങ്ക്രസിൻറെ നേതാവ് ഷീലാ ദീക്ഷിതിനാണ്. ഒരു വെടിക്ക് രണ്ടുപക്ഷി എന്നുദ്ദേശിച്ചു വെടി വെച്ചതാണോ , രാഹുൽ ? കോങ്ക്രസല്ലേ , സാദ്ധ്യതയുണ്ട്
ഞാനാകെ വിഷമിച്ചു പോയി. അവിടെ ഗ്ലോബൽ പൊളിറ്റിക്സും നാഷണൽ പൊളിറ്റിക്സുമില്ല. വിലനിലവാരമേയുള്ളൂ . അതെകുറിച്ചു എനിക്കൊന്നുമറിയില്ല. എനിക്കറിയാവുന്ന കാര്യങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യാൻ അവിടെയാരെയും കിട്ടില്ല.
അങ്ങനെ വിരസമായ ജീവിതത്തിനിടയിൽ ഒരു ദിവസം ഗ്രാമീണ വായനശാലയിൽ ഒരു ചെക്കൻ തനിച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടു. നല്ല സൂപ്പർ. പരിചയപ്പെടാൻ വേണ്ടി പത്രം വായിക്കാനെന്ന ഭാവത്തിൽ ഞാനവിടെ കയറി. അവൻ മൈൻഡ് ചെയ്തില്ല. കുറെ നേരം പത്രം വായിച്ചു. എന്നിട്ട് അവൻ വായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന പത്രത്തിന് കൈ നീട്ടി. അവനത് തന്നു. എൻറെ കയ്യിലിരുന്ന പത്രം നീട്ടിയിട്ട് അവനത്തിലേക്കൊന്നു നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ നടന്നകന്നു. അവൻ പൊയ്ക്കഴിഞ്ഞിട്ടെന്തു പത്രവായന? ഞാനാ പത്രം അവിടെയിട്ടിട്ടു സ്ഥലം കാലിയാക്കി. അടുത്ത ദിവസവും അടുത്ത ദിവസവും അങ്ങനെ ഞാനും ഒരു സ്ഥിരം പത്ര വായനക്കാരനായി . പത്രം വായിക്കാമെന്നല്ലാതെ, അവനുമായി സൗഹൃദമെന്നത് വെറുമൊരു വ്യാമോഹമായി അവശേഷിച്ചു.
ഒരു ദിവസം അവൻ ഇങ്ങോട്ടു സംസാരിച്ചു. അപ്രതീക്ഷിതമായിരുന്നു അത്. അവൻറെ കയ്യിൽ ഒട്ടിച്ച ഒരു കവർ ഉണ്ട്. അത് രജിസ്റ്റേർഡ് ആയി അന്ന് പോസ്റ്റ് ചെയ്യണം. ചെല്ലാൻ അടച്ചു. എല്ലാം കംപ്ലീറ്റ് ചെയ്തു. ഇനി രജിസ്റ്റേർഡ് ആയി പോസ്റ്റ് ചെയ്യണം. അതില്ല കയ്യിൽ. ഇന്നയച്ചില്ലെങ്കിൽ ചിലവാക്കിയ കാശ് അത്രയും നഷ്ടമാവും. ഒരവസരവും നഷ്ടമാവും. പിന്നെ അടുത്ത അവസരത്തിനായുള്ള കാത്തിരിപ്പ്. പണനഷ്ടം. സമയനഷ്ടം. ഇതൊഴിവാക്കാൻ മാനനഷ്ടം വന്നാലും സാരമില്ലെന്നവൻ കരുതി. അവനത് രജിസ്റ്റേർഡ് പോസ്റ്റ് ആയി അയക്കാൻ പണം വേണം. രണ്ടുമൂന്നു ദിവസിക്കകം തിരികെ തരാം, അവൻ പറഞ്ഞു.
"കാശുണ്ട് റൂമിലാ, നീ വാ. എടുത്ത് തരാം "
അവൻ എന്നോടൊപ്പം വന്നു
പോകുന്ന വഴി ചായക്കടയിൽ കയറി. ഓരോ ചായ കുടിച്ചിട്ട് പോകാം. പിന്നല്ലെങ്കിൽ അതിനായി വീണ്ടും ഇങ്ങോട്ടു വരണ്ടേ ?
അവൻ സമ്മതിച്ചു
അങ്ങനെ ചായകുടിക്കാൻ കയറി. ദോശയും ചായയും പറഞ്ഞു
"ചായ മതി ദോശ വേണ്ട," അവൻ പറഞ്ഞു
"ഒരു ദോശ തിന്നെന്ന് കരുതി ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല " ഞാൻ പറഞ്ഞു
അങ്ങനെ ഞങ്ങളൊന്നിച്ച് ദോശയും ചായയും കഴിച്ചു
ഞങ്ങളൊരുമിച്ചു എൻറെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു
ഞാൻ കാശ് എടുത്തു കൊടുത്തു
അവൻ ചിരിച്ചു
ആദ്യത്തെ ചിരി
ഹൃദ്യമായ ചിരി
ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ ഞാനാഗ്രഹിച്ചു
എടുത്തില്ല
അവൻ പോയി
പിന്നെല്ലാ ദിവസവും ഞങ്ങൾ രാവിലെ ഒരുമിച്ചു പത്രം വായിച്ചു
വാർത്തകൾ ചർച്ചക്ക് വിധേയമാക്കി
ഒരാഴ്ച്ചക്ക് ശേഷം അവനെ കാണാതെയായി
എവിടെ പോയെന്നറിയില്ല
എന്ത് സംഭവിച്ചെന്നറിയില്ല
ആരോട് ചോദിച്ചാൽ വിവരമറിയാമെന്നുമറിയില്ല
ഏതായാലും ഞാനാരോടും അന്വേഷിച്ചില്ല
മൂന്നാലാഴ്ചകൾക്ക് ശേഷം രാവിലെ ആരോ വാതിലിൽ തട്ടി
ഞാൻ വാതിൽ തുറന്നു
അവൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് , തരാനുള്ള പണവും നീട്ടിപ്പിടിച്ചു നിൽക്കുന്നു
"അത് നിൻറെ കയ്യിലിരിക്കട്ടെ. നിനക്ക് ജോലികിട്ടിയിട്ട് തന്നാൽ മതി "
അവൻ നിർബന്ധിച്ചു. ഞാൻ വാങ്ങിയില്ല.
"ആവശ്യം വന്നാൽ വാങ്ങിക്കൊള്ളാം "
"ആവശ്യം വന്നാൽ ചോദിച്ചോളൂ , തരാം "
അങ്ങനെ ഒരു സ്റ്റാൾമേറ്റ്
പിന്നെ അവനത് പോക്കറ്റിൽ വെച്ചു
"കടം വാങ്ങിയതാ, തിരികെ കൊടുത്തേക്കാം "
"കൊടുത്തേക്ക്. നിനക്ക് ആവശ്യം വന്നാൽ ചോദിക്കാൻ മടിക്കേണ്ട . പിന്നെ നമ്മൾ തമ്മിലുള്ള ഈ കരാർ ആരും അറിയേണ്ട "
അവൻ അകത്ത് കയറിയിരുന്നു
ഞങ്ങളൊരുമിച്ചു വായനശാലയിൽ പോയി
ഞങ്ങളൊരുമിച്ചു ചായക്കടയിൽ പോയി
അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ സുഹൃത്തുക്കളായി
88
ഒരു ദിവസം അവനെന്നോട് ഒരാഗ്രഹം പറഞ്ഞു
അടുത്ത ദിവസം നഗരത്തിൽ പോയി ഒരു സിനിമ കാണണം
ഞങ്ങൾ ഫസ്റ്റ് ഷോ കാണാൻ തീരുമാനിച്ചു
അവൻ നേരത്തേ എത്തി
ഞങ്ങൾ അഞ്ചരയുടെ ബസിൽ നഗരത്തിലേക്ക് പോയി
ഞങ്ങൾ സിനിമ കണ്ടു
തിരികെ വരാൻ ബസുണ്ടായിരുന്നില്ല
ഓട്ടോയിൽ തിരികെ വന്നു
ഞാൻ കരുതിയത് അവൻ അവൻറെ വീട്ടിൽ പോകുമെന്നാണ്
അവനെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടുവിടാമെന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞു
അപ്പോഴാണ് അവൻ പറയുന്നത്
അവൻറെ വീട്ടിൽ ആരുമില്ലെന്ന്
അവൻ തനിച്ചാണെന്ന്
എങ്കിൽ ഞാൻ കൂടി അന്ന് അവൻറെ വീട്ടിൽ താമസിക്കാമെന്ന് ഞാൻ
അവനത് സന്തോഷമായി
എ ഗേ ഈസ് ഓൾവെയ്സ് എ ഗേ
ഒരു സ്വവർഗാനുരാഗി എല്ലായ്പ്പോഴും ഒരു സ്വവർഗാനുരാഗിയായിരിക്കും
അല്ലെങ്കിൽ അത്രയും കാലം തികച്ചും മാന്യമായി പെരുമാറിയ ഞാൻ
പെട്ടെന്ന് ആ രാത്രിയിൽ
അവനെന്നെ വിശ്വസിച്ചു കൂട്ടിനു വിളിച്ചുകൊണ്ടുപോയതാണെന്നോർമ്മിക്കണം
88
ഞങ്ങൾ അവൻറെ വീട്ടിൽ ചെന്നു
നഗരത്തിൽ നിന്നും ഭക്ഷണം കഴിച്ചിരുന്നു
ഞങ്ങൾ അവൻറെ മുറിയിൽ
അവൻറെ കിടക്കയിൽ
ഒരു പുതപ്പിനുള്ളിൽ
ഉറങ്ങാൻ കിടന്നു
അവനൊരു സൂപ്പർ ചരക്കാണെന്നും
ഇന്നൊത്തില്ലെങ്കിൽ ഒരു പക്ഷെ ഇനിയൊരിക്കലും അവസരം കിട്ടില്ലെന്ന് വരാമെന്നും ഞാൻ ചിന്തിച്ചു
ഞാനവനെ പുണർന്നു
എൻറെ വിരലുകൾ അവൻറെ ശരീരത്തിലൂടെ ഇഴഞ്ഞു
അവൻറെ ശരീരം മരവിച്ചു
അവൻ ഉറങ്ങിയതുപോലെ കിടന്നു
ഞാനത് ചെയ്തു
അടുത്ത പ്രഭാതത്തിൽ ഞാനുണരുമ്പോൾ അവനടുത്തില്ലായിരുന്നു . ഞാൻ അവനെ തേടിപ്പിടിച്ചു . ഒരു അവധി ദിവസം , അതും ഞാനും അവനും തനിച്ചൊരു വീട്ടിലായിരിക്കുമ്പോൾ , അവനെ സ്വതന്ത്രനായി വിടാനെനിക്ക് കഴിയില്ലായിരുന്നു.
"ആരെങ്കിലും വരും. ആരെങ്കിലും കാണും " അവൻ പ്രതിഷേധിച്ചെങ്കിലും , അവൻ വഴങ്ങി. അവൻറെ നാണം മാറി. അവൻ മിടുക്കനായി. "ചേട്ടാ ആരും അറിയരുത് " അവൻ പറയും.
മൂന്നു വർഷങ്ങൾ നീണ്ട ഒരു ബന്ധത്തിൻറെ തുടക്കമായിരുന്നു അത് .
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ