അവൻ

അവൻ 
പതിനെട്ടു വയസുള്ള 
വെളുത്തു 
തടിച്ചു കൊഴുത്ത ചെക്കൻ 
മെഡിക്കൽ എന്ട്രൻസിനു പഠിക്കുന്നു 
പ്ലാനെറ്റ് റോമിയോവിലാണ് കണ്ടെത്തിയത് 
ഫോട്ടോകൾ തന്നു 
മൊബയിൽ നമ്പർ തന്നു 
അതിലൂടെ അവൻ കിന്നരിച്ചു 
സ്വരമാധുര്യമുള്ള 
സ്ത്രൈണ സ്വരത്തിൽ അവൻ 
ശ്രിംഗരിച്ചു 
എനിക്ക് അവനെ വിളിക്കാൻ തിടുക്കം 
എനിക്ക് അവനോടു സംസാരിക്കാൻ തിടുക്കം 
എനിക്കവനെ കാണാൻ തിടുക്കം 
അവനു എന്നെ കാണാൻ തിടുക്കം 
അവൻ പറഞ്ഞു 
"ചേട്ടൻ അവിടെ വരണം 
  മൂന്നാമത്തെ കസേരയിൽ ഇരിക്കണം 
  തൂണിനോട് ചേർന്നുള്ള കസേര "
ഞാൻ കൃത്യ സമയത്തെത്തി 
അവൻ പറഞ്ഞ കസേരയിൽ ഇരുന്നു 
കുറെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മെസേജ് വന്നു 
"ഇന്ന് എനിക്ക് വരാൻ പറ്റില്ല "
കാണാൻ കഴിയാത്തതിലുള്ള വിഷമത്തോടെ ഞാൻ 
അവിടെ നിന്നും പോകാനായി ഇറങ്ങി 
ഞാൻ കണ്ടു 
അവൻ അവിടെ ഒരു സ്നേഹിതനൊപ്പം നില്ക്കുന്നു 
അവൻ എന്നെ കണ്ടു 
ഞാൻ അവനെ കാണേണ്ട എന്നവൻ തീരുമാനിച്ചു 
അതിനു ശേഷം വിളിച്ചാൽ 
കിട്ടാതെയായി 
മെസേജുകൾ ഇല്ലാതെയായി 
ഞാൻ മറ്റൊരു പ്രൊഫൈൽ ഉണ്ടാക്കി 
അതിൽ നിന്നും മെസേജ് അയച്ചു 
തിരിച്ചും മെസേജുകൾ  വന്നു 
ഫോട്ടോകൾ  വന്നു 
കാണാൻ എവിടെ വരണം എന്നറിയിച്ചു 
ഞാൻ പറഞ്ഞു :"അത് വേണ്ട, റൂമിൽ വന്നാൽ മതി"
അവൻ പറഞ്ഞു : "റൂമിൽ  പിന്നീട് വരാം "
അങ്ങനെ തർക്കമായി 
പിണക്കമായി 
എന്ട്രൻസിന്റെ റിസൾട്ട് വന്നു 
അവനു അഡ്മിഷൻ കിട്ടിയില്ല 
അവൻ കേരളം വിടുന്നു 
ഫിലിപ്പീൻസിലേക്ക് 
എന്ത് ചെയ്യും?
അവനെ കൊതിച്ചു പോയി 
അവനെ നഷ്ടപ്പെടാൻ വയ്യ 
അന്വേഷിച്ച് അന്വേഷിച്ച് അവന്റെ നാടും വീടും കണ്ടു പിടിച്ചു 
അവൻ അപരിചിതരുമായി കാണുന്നുണ്ട് 
എനിക്ക് മാത്രം അവനെ കിട്ടുന്നില്ല 
അവനു എന്നെ ഇഷ്ടമായില്ല 
അവൻ ഒരു ഓപ്ഷൻ തന്നു 
അവനിഷ്ടമല്ലെങ്കിലും 
എന്നോടൊപ്പം കഴിയാം , അമ്പതിനായിരം രൂപ കൊടുക്കുമെങ്കിൽ 
പണം ആദ്യം കൊടുക്കണം 
അക്കൌന്റ് നമ്പർ തരും 
പണം അക്കൌണ്ടിൽ ഇടണം 





ഒരു കാര്യം ഞാൻ കണ്ടെത്തി 
അവൻ ബസ്സിനു വന്നാലും , ട്രെയിനിൽ വന്നാലും 
റെയിൽ വെ സ്റ്റെഷന്റെ അടുത്തുള്ള കാട് പിടിച്ച ഒരിടവഴിയിലൂടെ വേണം 
അവന്റെ വീട്ടിലേക്കു പോകാൻ 
ആളൊഴിഞ്ഞ ആ സ്ഥലത്ത് 
ഒരു തുറന്ന കെട്ടിടം ഉണ്ട് 
ഒരു പ്രൈമറി സ്കൂൾ കെട്ടിടം 
പല നാളുകൾ 
അവനെ കാണാൻ ഞാൻ ആ വിജന വീഥിയിൽ കാത്തു നിന്നു 
പലരും കടന്നു പോയി 
അവൻ മാത്രം വന്നില്ല 
പിന്നെ ഒന്ന് രണ്ടു തവണ അവനെ കണ്ടു 
അപ്പോൾ വേറെയും ആളുകൾ വഴിയിലൂടെ പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു 



ആ ക്രിസ്ത്മസ് തലേന്നും ഞാൻ ആ വഴിയിൽ 
അവനെ കാത്തു നിന്നു 
വലിയ പ്രതീക്ഷയൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല 
അവൻ വരാൻ സാധ്യതയുള്ള ട്രെയിനും പോയി 
ലാസ്റ്റ് ബസും പോയി 
ഞാൻ നിരാശയോടെ ഏതെങ്കിലും ഫാസ്റ്റ് വരുന്നതും നോക്കി 
ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടന്നു
ഒരു ആൾ രൂപം നടന്നു വരുന്നു 
എന്റെഹൃദയം ശക്തമായി മിടിച്ചു
അവൻ !
തനിച് !
അവന്റെ കയ്യിൽ പിടിക്കുമ്പോൾ അവൻ ഭയന്ന് നിലവിളിക്കുമോ?
കള്ളനാണെന്ന് കരുതുമോ?
ആരെങ്കിലും പിന്നാലെ ഉണ്ടായിരിക്കുമോ?
അവന്റെ ഒച്ച കേട്ട് ആരെങ്കിലും ഓടി വരുമോ?
ഞാൻ ആ നാട്ടുകാരനല്ല 
എന്നെ അറിയുന്ന ആരും അവിടെയില്ല 


ഞാൻ തിരികെ നടന്നു 
കാട് പിടിച്ചു കിടക്കുന്ന സ്ഥലത്തുകൂടി സ്കൂൾ കെട്ടിടത്തിനടുത്തെത്തി 
അവൻ നടന്നു എന്നോടൊപ്പമെത്തി 
കാര്യം ഇപ്പോൾ നടക്കണം 
എന്ത് ചെയ്യണം?
പറഞ്ഞാൽ അവൻ സമ്മതിക്കുമോ?
കയ്യിൽ പിടിച്ചാൽ അവൻ ഒച്ചയുണ്ടാക്കുമോ?
അവൻ നിലവിളിക്കുമോ?
ഞാൻ അവന്റെ കയ്യിൽ ബലമായി പിടിച്ചു 
അവന്റെ പേരു പറഞ്ഞു 
ആ നിലാവെളിച്ചത്തിൽ അവൻ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് 
ഉറ്റു നോക്കി 
ഞാനവനെ എടുത്തുയർത്തി സ്കൂൾ കെട്ടിടത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി 
അവൻ ഭയന്ന് പോയിരിക്കണം 
അവൻ ഒച്ചയുണ്ടാക്കിയില്ല 
സ്കൂൾ കെട്ടിടത്തിനുള്ളിൽ അവനെ നിലത്ത് നിർത്തിയപ്പോൾ 
അവൻ ചോദിച്ചു:"ആരാ?"
ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല 
അവൻ എന്റെ പിടി വിടുവിക്കാൻ ഒരു ശ്രമം നടത്തി 
ഞാനവനെ ബലമായി പിടിച്ചു
ഞാൻ അവന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ അഴിക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു 
അവൻ ഒരക്ഷരം എതിരു പറഞ്ഞില്ല 
അവൻ ഒരു കാര്യവും എതിർത്തതുമില്ല


ആ രാത്രി ഞങ്ങൾ ആ സ്കൂളിൽ കഴിഞ്ഞു 
രാവിലത്തെ വണ്ടിയിൽ ഞാൻ തിരികെ പോന്നു 
മൂന്നാം പക്കം അവൻ ഫില്പ്പീൻസിലേക്ക് പോയി 
അന്ന് കാര്യം നടന്നില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ 
അതൊരു വലിയ നഷ്ടമായേനെ